| Home |
|
Vorige tentoonstellingen |
| In de kijker |
|
|
|
Laat ons je contactgegevens na en wij brengen je geregeld op de hoogte via onze
Nieuwsbrief
nieuwsbrief archief |
|
|
|
Leroy en Leroy, 11/09/03 - 30/10/03
Datum: Maandag 25 augustus 2003 |
|
De hedendaagse kunst blijft me verbazen. Bewijs ervan zijn de twee broers LEROY + LEROY, jonge kunstenaars. Niet enkel het feit broers te zijn is een kenmerk, maar wat hen bijzonder maakt is dat ze samen schilderen op één en zelfde doek.
In tegenstelling tot het duo Gilbert en George zijn zij niet identiek gekleed; wel delen ze een atelier op de heuvels van St. Paul de Vence. Niets gemeen dus met Gilbert en George, behalve hun gemeenschappelijke passie voor kunst en kunstgeschiedenis. Ze starten (overleggen) een beeldende discussie die algauw uitloopt tot een soort boksmatch, een poging tot machtsgreep. Ze uiten zich door hun "ik" te bevestigen; ze bepalen de spelregels. "We zijn broers en begrijpen elkaar heel vlug zodat we zonder moeite aan één kunstwerk kunnen werken. Dit verklaart ook deels de grote afmeting van de meeste werken. We schilderen zoals anderen een dialoog aangaan maar wij maken een dialoog met verf in plaats van met woorden. Zoals bij een schaakspel zwijgen we en proberen de tegenstander klem te zetten. Schaakmat : het spel is uit, het doek is af. We komen er niet meer aan. De winnaar zet als eerste zijn handtekening: dat is de spelregel! Volgens LEROY + LEROY komt hun inspiratie van "alles wat we lezen, beleven, zien en aanvoelen. We improviseren zoals een jazzman die free jazz brengt. Geen beperkende schema's, geen verbod: alles is toegelaten. Wat we willen zeggen en doorgeven aan het publiek staat op het doek". Uitbundig zetten LEROY + LEROY het doek in de verf en uit het vierhandig samenspel ontstaan tekens en vormen, soms doorweven met collages. Meertalige teksten zijn eventuele aanknopingspunten. Dominerende kleuren, fel blauw, oranje en knalrood trekken de aandacht. We hebben de indruk voor een puzzel te staan. Beelden die in de ruimte lijken te evolueren, duiken spontaan op. In dit labyrint van beelden treft men een klein zwart personnage dat als een leidmotief terug komt in dit chaotisch en weelderig universum. Beelden vloeien zonder moeite van het Abstracte naar het Figuratieve. Een wereld die aanleunt bij deze van " De Vrije Figuratieven " met duidelijke aanknopingspunten bij Jean-Michel Basquiat et met accenten van Michel Macréau. We zijn heel dicht bij de " Tags " en graffitis die de muren van onze steden op anonieme wijze sieren: de muren hebben het woord en de schilderijen van LEROY + LEROY ook. Het is een opmerkelijk werk dat verdient om er even bij stil te staan. Het vertelt over de twijfels en de onzekerheden van de wereld waarin we leven. Dit nieuw, jong en verfrissend picturaal avontuur dat met kracht en overtuiging de reeds belopen wegen verlaten heeft, zullen we met veel aandacht blijven volgen. Frédéric Altmann Directeur du Centre International d'Art Contemporain Château de Carros |